niemal go odepchnęła. Spojrzała na jego czerwoną twarz, drugi podbródek oraz tłuste, pulchne palce trzymające kieliszek wina i mimo woli wzdrygnęła się z odrazy. – Lily to prawdziwy skarb, tak więc trzymaj od niej ręce z daleka, Olly – rzekł Theo. – Kiedy ja właśnie wolałbym trzymać je bliżej – oświadczył ordynarnie Oliver. Theodore natychmiast wstał od stołu. – Chodź, znalazłem tę książkę, o której ci wczoraj wspomniałem. Jest w salonie. Zaraz potem Alice – która nawet nie przebrała się do posiłku – powlokła się z powrotem do łóżka, a Oliver zasiadł w sali telewizyjnej, by obejrzeć wyścigi motocyklowe. Zanim Theo do niego dołączył, zajrzał do kuchni. – Jeszcze raz wielkie dzięki za wspaniały lunch – powiedział. – A przy okazji – oni zostaną jeszcze dziś na noc. Alice zbyt kiepsko się czuje, by móc wrócić do domu. Mówiąc to, skrzywił się, a Lily jęknęła w duchu. Nie czuła się swobodnie w towarzystwie jego przyjaciół, zwłaszcza po tym, co usłyszała wcześniej od Alice. – Obiecałam dzieciom, że po południu zabiorę je do parku – oznajmiła. – Tak więc nie będziemy wam przeszkadzać. W spiżarni jest świeżo upieczone ciasto, gdybyście mieli ochotę na coś słodkiego do herbaty. Uniósł rękę. – Nie sądzę, by ktokolwiek z nas był dziś jeszcze w stanie wiele zjeść. Teraz ja się nimi zajmę. Ty i tak już zrobiłaś zbyt wiele. Na szczęście, do wieczora istotnie nie natknęła się już na jego gości. Oliver spędził popołudnie, chrapiąc przed telewizorem, to też Theo mógł popracować w swoim gabinecie, zaś Alice dopiero znacznie później dołączyła do nich w salonie. Niemniej dla Lily ten dzień wlókł się niemiłosiernie. Szczególnie irytowała ją obecność Alice. Nie potrafiła pojąć, jak Theo mógł kiedykolwiek się z nią związać. Poznała go już na tyle, by wiedzieć że ta kobieta nie jest w jego typie. Ale czy rzeczywiście go poznałam? – zreflektowała się. Nie wiedziała nic o przeszłości Thea, podobnie jak on nie znał jej przeszłości. Lily była tak znużona, że stosunkowo wcześnie położyła się do łóżka i twardo zasnęła. Dręczyły ją koszmary pełne rozmaitych groźnych głosów i postaci, a taż˙e lęku o jej przyszłość, o dzieci i Thea. Pośród tego wszystkiego Alice spoglądała na nią szyderczo, a Oliver wciąż dotykał jej twarzy i szyi. Jednak w tym śnie nie mogła poskarżyć się Theo, ponieważ byli jego przyjaciółmi i nie chciała go Około północy coś ją obudziło. Jeszcze na wpół przytomna, nasłuchiwała przez chwilę. Wydało się jej, że słyszy jęki Toma, dobiegające z pokoju pod nią. Wyskoczyła z łóżka i nie tracąc czasu, by włożyć szlafrok, zbiegła boso po schodach do sypialni chłopców. Weszła cicho i popatrzyła na ich spokojne, uśpione twarzyczki. Wszystko było w porządku. Widocznie coś jej się tylko przyśniło albo uległa złudzeniu. Wymknęła się z pokoju... i stanęła twarzą w twarz z Oliverem. Miał na sobie tylko bokserki, a jego naga bezwłosa pierś lśniła od potu. – Och... – westchnęła zaskoczona i wzdrygnęła się odruchowo na