ust. Rose chyba nie zauważyła delikatnie udzielonego pouczenia, bo zaatakowała kanapkę z

  • Idzisława

ust. Rose chyba nie zauważyła delikatnie udzielonego pouczenia, bo zaatakowała kanapkę z

07 March 2021 by Idzisława

nowym wigorem. - Mama zwykle nie jada śniadań - odpowiedziała z pełnymi ustami. - Wczesne wstawanie źle wpływa na jej nerwy. Jeszcze nie przyzwyczaiła się do Londynu. Alexandra milczała przez chwilę, ale lord Kilcairn najwyraźniej nie zamierzał włączyć się do rozmowy. - Od jak dawna jesteście w Londynie? - zapytała. - Przyjechałyśmy z Dorsetshire dziesięć dni temu. Kuzyn Lucien się nami opiekuje. - To bardzo miłe z jego... - Panna Gallant się tobą opiekuje - burknął hrabia zza gazety. - Ja cię tylko toleruję. Ładne niebieskie oczy dziewczyny wypełniły się łzami. - Mama mówiła, że chętnie nas przyjmiesz, bo nikogo innego nie masz. „London Times” z trzaskiem uderzył o stół. Alexandra podskoczyła, gotowa stanąć w obronie uczennicy, ale na widok gniewnej twarzy Kilcairna powstrzymała się od krytycznej uwagi. Postanowiła najpierw rozeznać się w stosunkach panujących w tym domu, nim weźmie czyjąś stronę. - Nowa sytuacja dla nikogo nie jest łatwa - powiedziała łagodnym tonem i sięgnęła po filiżankę herbaty. Hrabia mierzył ją wzrokiem przez kilka długich sekund. - Racja, panno Gallant - mruknął w końcu i wstał od stołu. - Wybaczcie, drogie panie. - Wyszedłszy do holu, trzasnął za sobą drzwiami. - Dzięki Bogu, że sobie poszedł - szepnęła Rose z westchnieniem. - Hrabia w bardzo bezpośredni sposób wyraża opinie - stwierdziła Alexandra z roztargnieniem. Jednocześnie zastanawiała się, co go tak zdenerwowało. Na pewno nie uwaga kuzynki o samotności. Słyszała plotki o nocach spędzanych na pijaństwie i rozpuście z przyjaciółmi oraz kobietami o wątpliwej reputacji. - Jest okropny. Już myślałam, że pani również odejdzie. - Również? - Gdy tylko przyjechałyśmy, zwolnił pannę Brookhollow, która się mną zajmowała prawie przez rok. A guwernantki, które następnie zatrudniał, były straszne. - Pod jakim względem? - Wszystkie stare, pomarszczone i wredne. Gdy tylko powiedziały coś, co Lucienowi się nie podobało, zaraz na nie krzyczał, a wtedy one uciekały, więc nie miało chyba znaczenia, że ja też ich nie lubiłam. Alexandra siedziała przez chwilę bez słowa. Wszystko wskazywało na to, że „mała diablica” ma o wiele mniej wybuchowy temperament niż jej kuzyn. - Na pewno przeżyłaś ciężkie chwile, ale od tej pory będzie lepiej. - Czy to znaczy, że zamierza pani zostać? Bardzo dobre pytanie. - Zostanę, jak długo będę potrzebna - odparła ostrożnie. Miała nadzieję, że hrabia nie podsłuchuje. Rose westchnęła. - Dzięki Bogu. - Chciałabym poznać twoją matkę. - Przesunęła wzrokiem po falbaniastej sukni dziewczyny. - A po śniadaniu może weźmiemy się do pracy. Lucien wyciągnął rapier z hebanowej laski. Ujął w palce długie, cienkie ostrze i spojrzał na nowego właściciela broni. - Tym można zrobić najwyżej kilka draśnięć, Daubner. - Daj spokój, Kilcairn, to dzieło sztuki. - Dzieła sztuki czasami nudzą mnie śmiertelnie, ale nie sądzę, żeby były naprawdę zabójcze - skwitował. - Lepiej znajdź sobie coś solidniejszego. - Dobrze mieć na wszelki wypadek mocną laskę - dobiegł od wejścia nowy głos. Lucien podniósł wzrok. Tego ranka nie był w zbyt towarzyskim nastroju. - Niektórych z nas sama natura w nie wyposażyła. Robert Ellis, wicehrabia Bekon, uśmiechnął się szeroko i zszedł po stopniach.

Posted in: Bez kategorii Tagged: katarzyna ankudowicz, ewa szykulska aktorka, warszawa co zobaczyć,

Najczęściej czytane:

– O ciebie.

– O mnie? – Zmrużyła oczy i wyrwała się z jego uścisku. Przez ułamek sekundy zastanawiał się, czy nie popełnił poważnego błędu, czy to naprawdę ona jest sobowtórem Jennifer? Ale jeździ samochodem, który widział w San Juan ... [Read more...]

ma.

– Pamiętam tylko, że dużo mówiła o odejściu. Chciała dać sobie szansę, a tobie zwrócić wolność. – Trzeba mu przyznać, że się skrzywił, choć zaledwie odrobinę. – Uważała, że ty bardziej się nadajesz na ojca niż ona na matkę, i to mimo że za dużo pracowałeś, za bardzo ... [Read more...]

wiedzieć Bentzowi. ...

Lorraine nadaremnie szukała w jej twarzy choćby cienia litości, najmniejszej rysy na lodowej skorupie. Ale kobieta z niewzruszoną miną dźgnęła ją lufą i kazała iść do przodu wąskim korytarzem do kuchni. Ciemnej. ... [Read more...]

Polecamy rowniez:


1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 Następne »

Copyright © 2020 poligrafiaplus.pulawy.pl

WordPress Theme by ThemeTaste